Το παλιό ρολόι σήμανε τις ώρες:

Το παλιό ρολόι σήμανε τις ώρες:
Ντίνγκ, δώδεκα, μία.
Ο καπνός της θυσίας της νύχτας ανέβαινε
Λιανοκόκαλος και βουβός.
Σου είπα:
«Μην μιλάς..
Είναι μια σιωπή ευανάγνωστη
Για μέρες τώρα που εξημερώνω,
Βολεύομαι μέσα στην αγκαλιά της, με ζεσταίνει
Μπορώ να κλάψω χωρίς να με δει κανείς
Μου μαθαίνει τι ‘ναι να χεις φτερά.

Έχω αγγίξει όλες τις καρδίες των νικητών
Έχω μάθει για όλους τους κατορθωμένους άθλους-

…κάθομαι μες την μοναξιά μου τώρα ευδαιμονισμένος.

Ότι γύρεψα να μου δοθεί
Ποτέ δεν θα μου γίνει χάρη!

Και αρκετά περήφανος θα πω
Στην απελπισία «Μολών λαβέ!»

24.4.1981