Το αδιάφορο λεηλατεί το παρόν

Το αδιάφορο λεηλατεί το παρόν και σπανίζουν
οι ευτυχισμένες καταλήξεις των δέντρων που με επάνω τους
πουλιά υπερασπίζονται το άγιο!

Οι ευλογημένες ημέρες αποταμιεύουν σπάνια θέληση και ο ήλιος καμώνεται πως τίποτα δεν ξέρει, όταν
ξυπνούν ταχύπλοα τα χελιδόνια ν’ αρμενίσουν
μέσα σε έναν κατακτημένο ουρανό.

Εγώ που είμαι ο λάτρης των οράσεων
συλλέγω μνήμες των χρωμάτων και με τούτες κάνω
ένα πιο μαγικό βουνό που με επάνω του
ολύμπια δέντρα θα φιλοξενήσει
θεούς.

Και μένω πίσω από τα τείχη του απογέματος να αναγνώθω
παλιές γραφές που τώρα πια κανένας δεν μιλάει

και λόγια λόγων που η σοφία τους πως έφτασε
ως εμένα μόνο ο χρόνος που βαφτίζεται στην απουσία γνωρίζει…

Μακρυνίτσα, Σερρών.
Κάτω Πορόϊα…