...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

29 Δεκεμβρίου 2009

ΠΑΙΔΙΚΗ ΑΘΩΟΤΗΤΑ

ΠΑΙΔΙΚΗ ΑΘΩΟΤΗΤΑ



Έπειτα τι;
Υπήρξαμε μέσα στο μελαγχολικό Σάββατο δυο μικρά
που υπερασπίστηκαν την αθωότητα με τα μεγάλα καστανά τους μάτια.
Διόλου άνεμος για το πρωινό.
Μεγάλο σαν το στήθος γης καλοσυνάτης.
Οι άλλοι εγκλιματίστηκαν εύκολα μες το παιχνίδι
της φθοράς των αισθήσεων
και γρήγορα
βρέθηκαν με την θηλιά της απόγνωσης περασμένη στο λαιμό τους
πάνω στο δέντρο της απάτης και να τους κλωτσάει ο χρόνος.
....Όχι, όχι, δεν ήμουν τρελός.
Νόμισα το βαθύ μένος της κυνηγετικής ψυχής μου σαν εκδήλωση
πένθους για την χηρεία μ’ όλο το βίαιό μου παρελθόν.
Φουρκίστηκα από μανία να διώξω τον πόνο μακριά.
Όταν η ζωή έσφιγγε γύρω μου ένα κλοιό
από απελπισμένους που ζητούσαν βοήθεια
το αίμα μου είπε ακούραστη αγάπη
γι’ αυτούς και τον βίο τους.
Μες τα ποιήματα τα είδα όλα πιο θλιμμένα!




Αυλίδα 14/8/82

2 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Μες τα ποιήματα τα είδα όλα πιο θλιμμένα...

Αυτό ειναι ποιηση από μόνο του.

Χρόνια πολλα Στρατή
να χεις μια ομορφη νεα χρονια και να εμπνέεσαι κάθε στιγμή από τα πάντα γύρω σου

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Χρόνια πολλά Μαρία μου!
ελπίζω ολα να σου είναι πια καλά και να ξεχαστούνε στο βάθος του χρόνου..
να είσαι χαρούμενη το 2010..
σιδερένια!!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου