Μες από τρόπους που αλήθεια δεν κατανοώ

Μες από τρόπους που αλήθεια δεν κατανοώ
φτάνω να είμαι αυτό που με πονάει να είμαι-

φιλοσοφώντας
στυφά πάνω στον γύρω μου φθαρμένο κόσμο.

Τα χέρια μου
απλώνονται
μέσα στην ησυχία-
σαν τα κλωνάρια δέντρων που επάνω τους
ούτε πουλιά ποτέ δεν θα καθίσουν.

Αξίζω
μοναξιά που κατέκτησα..

Σιγουρεύομαι
ότι πατάει το πόδι μου γερά
σε μία αισιόδοξα κτισμένη φυλακή..