Τώρα με άλλη φωνή

49.

Τώρα με άλλη φωνή και προπαντός
Αντικρίζοντας τον ίδιο αρχαίο θεό που καταφεύγει
Σε ερημοκλήσια,
Πάλι έρχεσαι.
Ιέρεια του Ιουλίου!
Φωτιά!

Στα σοκάκια που σκορπούν παραφροσύνη οι άνεμοι
Κι όλο βουρλίζονται να μην ομονοήσουν!

Εσύ φεύγεις και πας αμέριμνη- ηρωίδα χαράς
Στο στήθος σου καγχάζει ο ουρανός
Στα μάτια σου ο πόθος μια χαρά χωράει
Το ποίημα γράφεις ενός σίγουρου καλοκαιριού!

Σε είδα όπως σε σκηνή μιας μέρας αποκάλυψη,
Είναι οι στίχοι πιο ωραίοι τώρα

Κι εσύ ‘σαι παρουσία αέρινη, εξωπραγματική
Που όλο νομίζουμε θα μας μιλήσεις κιόλας…

Ιούλιος 2008