ΘΥΣΙΑΖΟΝΤΑΣ ΩΡΕΣ..

ΘΥΣΙΑΖΟΝΤΑΣ ΩΡΕΣ..

Τι καταλαβαίνω τώρα που είναι ένθεος ο λόγος και ετούτα
τα φωνήεντα τσιρίζουν μες τις λέξεις μου σαν από ευθυμία;

Γράφω σε ένα παρατεταμένο ψυχικό
έγχορδο..

Λες κι είμαι ο εντολοδόχος όσων δεν
θα μπορέσω να κατανοήσω κιόλας..

Θυσιάζοντας ώρες για την κατάκτηση του απώτερου χρόνου…

Όπως να βλέπεις μακριά ελπίδα να ‘ρχεται-

Να είναι μηδέν το ένα και ένα το μηδέν
και στην άθροιση τίποτα
που να μένει αιώνιο

Μόνο η ψυχή μην λαθεύει και στην ηθική της
πάντα να εργάζεται

Τόσων ιδεών διήνυσα το μάκρος- που
τέλος
απόμεινε
απτό μέσα στα χέρια
μόνο
ένα καταφρονεμένο πουλί –

να το ελευθερώσω μέσα στο ξημέρωμα..