Ούτε μια θάλασσα να απαγγείλεις δεν σε αφήνει
η πρωινή λιακάδα αλλά εσύ
είσαι κήπος,
και με τα σκουλαρίκια σου που ομοφωνούνε
ατόφια κάτω από μια πέρλα που ιριδίζει
ολέθρια Ολίβια μέσα σε κείνη την σπαταλημένη Ομορφιά που με παραξενεύει
στρώνεις για την μυθολογία ένα σεντόνι ευφάνταστο-
Απόψε ζήσε σε μια χώρα του καημού μου….
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου