Άγουρες οι επαναστάσεις
Και, όταν ωριμάζουν,
σπέρνουν παντού την ζόρικη λάβα τους-
Σπέρματα ιδεών παντού χυμένα,
άτσαλες κοσμοθεωρίες, εφαρμόζοντας
νέα σταθμά,
μπελαλίδικος νέος αιώνας·
Με το φιλότιμο σκίζονται οι ιδέες σε κομμάτια
Καθένας μας θα πάρει αντίδωρο
Ξύπνησε μέσα σε καινούρια αίγλη η βιομηχανία
Θρησκείες ήρθαν και θρησκείες φύγανε
Όλα, τα πριν ωραία, ρημαχτήκαν.
Θέλω να μου θυμίζεις προσευχές που δεν μπόρεσα, ήλιο
Που εισβάλει στο φυτό και το απογειώνει.
Όλες οι σφυγμομετρήσεις έδειξαν κατάνυξη-
Όμως εγώ
Θρησκεύω οριζόντια, διάφανα, δεν έχω
Εντολές απωθημένες να υπακούσω.
Και αν χορέψουν γύρω μου μιαν ώρα οι μαινάδες της γραφής
Εμένα με αποστομώνουν τα αιώνια ρόδα
Ηχούν και στον ύπνο μου
Στέλνοντας το άρωμα να με συναντήσει
Στον βοριά στον νοτιά
Στον κήπο του ποιήματος, στην πιο δική μου ουτοπία.
Κόβει το δίκοπο μαχαίρι του αποφασισμένου,
Συνοψίζοντας θέληση φτάνουμε στα ωραία λιμάνια των αποφάσεων,
Είμαστε καιροσκόποι, είμαστε σατανικοί, κολασμένοι, κάτω από τον οφθαλμοφανή
Θάνατο που βαραίνει την φιλοσοφία μας.
Σε παραδέχομαι Μαρία,
ξυπνάς όλη την κατηφόρα και σε συνεπαίρνει
Η τάξη ενός ήσυχου μυαλού·
Ξυπνάς στο κέρδος, υπολογίζεις καλά τις συνέπειες, δίνεις το λίγο για να πάρεις το πολύ, καλά τοκίζεις
Την φιλία, το αίσθημα, την λέξη· την ώρα που εγώ ελπίζω
Σε νέες ανακαλύψεις που πολύ κοστίζουνε
Σε ψυχή, σε ανάσα, σε έρωτα.
Ααααα ψυχική ουδετερότητα!, - έχω
εγκαταλείψει εμένα σε εμένα
Και έτσι δεν θα πάω πουθενά, έχει
Οριστεί εκ των προτέρων ο αφανισμός μου
Χωρίς φιλοδοξίες, χωρίς
Ματαιοδοξίες, χωρίς
έλεος
Για ένα ταπεινό γραφιά που λιβανίζει
Την εδική του συντέλεια-
και αύριο
θα τον βρουν να τιμωρείται
Μέσα στο εναγώνιο φθινόπωρο
Πολύξερος και όμως αδαής
Αφιερωμένος
Σε κείνο που και άρρητο αν παραμένει είναι
Η συντριβή κάθε συνείδησης που του ανήκει, αφού
δεν του ανήκει τίποτα παρά μονάχα
Η λύπη ή το γέλιο για τα πράγματα που θα χαθούν
Μέσα από την αγκαλιά του…
Άγιοι Ανάργυροι 25/9/2023
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου