Παραδοχή…

Ξεκολλημένα λόγια από ένα ευλογημένο παράπονο

Και μαστίζουν οι σιωπές τον μακάριο ύπνο

Μια φυσαλίδα ανεβαίνει απ’ τον βυθό και εθελούσια

Το ψάρι πιάνεται στην ζοφερή απόχη·

Η μέρα έρχεται· δυναμομετρημένη και ιλαρή

Βάφει με φως τις αναμάρτητες μυρσίνες·

Ο αέρας σκυθρωπάζει· του Θεού οι παρορμήσεις

Κάνουν τον κόσμο πιο συνεσταλμένο·

Διαβάζουμε τον ουρανό· μια πλάνη

Μας κρατά· πού είναι η ώρα η καλή που άλλαξε το σύμπαν;

Πικρός καημός τώρα εκβάλει από την σιωπή·

Είμαστε και μοιραίοι κι άβουλοι συνάμα…