*
στην αμηχανία των γεγονότων περπατά η ανατροφή σου
με χαρακτήρα ρόδινο αρμολογείς των ποιημάτων μου τα κομπολόγια
να το κόκκινο φουστάνι σου τσαλακωμένο από την αυθαιρεσία των πόθων
μιλάς και άλικο στολίδι κάνει τα φυλλώματα των δέντρων να ζηλεύουν
εκείνη η εγωιστική αντωνυμία που σε φιλοξένησε ανοίγει τρύπες στην καρδιά μου
διαλέγω θλίψη διαλέγω την μελαγχολία μου που γίνεται μουσκίδι λες από του ουρανού σου την βροχή
σαν ένα τούλι αόρατο η ασπίδα σου το άγγιγμά μου αποκρούει το ντροπαλό!
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου