Δεν διηγούμαι τίποτα άγνωστο, όσα λέω τα ξέρεις:

Αυτούσιο το σώμα πεθαίνει της λεβεντιάς.
Τι πρεσβεύει η αμνησία των φαινομένων;
Πώς θα ξανααγαπηθούμε;
Δεν διηγούμαι τίποτα άγνωστο, όσα λέω τα ξέρεις:
Είναι η ιστορία μου μέσα στην ιστορία σου, ένας συγκερασμός
Παλιόπαιδο να έρθει στο παλιόπαιδο και όλα να τα αναστατώσουν.
Περίεργος να μάθω απ’ όλα.
Με πονάς πολύ και δεν το αντέχω πατρίδα.
Η βάρβαρη εξουσία σου δαγκώνει και νιώθω την λύσσα της
Να μην αποστομώνεται.
Κελαηδήσαμε σε όμορφους κήπους.
Είχαμε τύχη να χαρούμε οριστικά.
Στα πνευμόνια μας μπήκε ευφρόσυνος αέρας.
Σφυρίξαμε μέσα στην ερημιά και στείλαμε
Στίχους βεληνεκούς σαν βλήματα
Τροχιοδεικτικά μέσα στο οικουμενικό χωράφι, το άσπαρτο.
Τώρα σε πιο παράξενες γονυκλισίες.
Σκορπούμε βλέμματα τριγύρω που θεριεύει ο ποταμός
Της λύπης μας.
Παντού, όπου πέθανες, θ’ αναστηθείς όμως!
Έτσι ο αγώνας μας- και να χαθείς
πάλι εδώ, σε κάποια μνήμη, θα γυρίζεις!

26.02.2020