...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

29 Οκτωβρίου 2017

Διαβάζω μια ποίηση που δεν με προδίδει·


Η σιωπή σου είναι ένας αράγιστος κλωβός της μελαγχολίας·
Επιτέλους βγήκε ένας ήλιος ασύφταστος,
Διαλάλησε τα μέγιστα πλάτη της αισιοδοξίας και
Σκαρφάλωσε παντού και πουθενά- σαν
Για να ορκισμένα υπάρξει.
Τον βλέπω πίσω απ’ το παράθυρο·
Διαβάζω μια ποίηση που δεν με προδίδει·
Στέκομαι στην φλόγα του ρήματος·
Οι ηλιαχτίδες με κόβουν σαν ένα μαχαίρι τα σύννεφα.
Η σιωπή σου είναι ένα παρελθοντικό χάδι που δεν ξεθύμανε ακόμα·
Η σιωπή σου έχει ταυτότητα·
Κι έχω την προσοχή μου στραμμένη
Στο άλφα των ονείρων σου και στης καρδιάς σου τον αλεξικέραυνο παλμό.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου