Ροζάριο…

Χάντρες γυμνές και λέγοντας κι εκείνα

που δεν λέγονται,

Μετρώ τις συλλαβές,

μετρώ τις προσευχές μου,

Εκκινώ το ταξίδι μου της γλώσσας

Εκκινώ των ρημάτων την μουσική·

Πού θα σε βρω εσένα που κοντά είσαι

Στων αγγέλων την σύναξη, κάτι

ουρανούς πέρα ψηλά και που

Συντυχαίνεις θεούς και αλαφροΐσκιωτους

τόσους;

Σκύβω την κεφαλή και είναι

η κατάνυξη που με συνεπαίρνει

Την ώρα αυτή του απογεύματος που μονάζω

πώς δεν ξέρω μήτε κι εγώ

Κι ανάμεσα σε τόσον κόσμο νιώθω

πορφυρή την φωνή μου

Να με απομακρύνει επίμονα

απ' τον εγκόσμιο ήχο.