Το νοτισμένο μεσημέρι, σαν μια αψάδα που ξεθύμανε.
Νέφη ξέπνοα όπως ο τρέχων ώριμός μου ο συλλογισμός.
Η αυτοκριτική μου όπως μια επίκεντρος δικαιοσύνη.
από μια μέλισσα που γλύκανε τον κόσμο πριν απ’ την θανή της!
Χαίρομαι που κρατώ την μουσική ψηλά ψηλά!
Το παλεύω να μείνω αθώος και αίλουρος.
Λυγίζομαι και γίνομαι απλησίαστος τόσο
Που μόνο τα φυτά με αγγίζουν και με αφήνουνε να τα κοιτώ….
Δίχως τις ματαιοδοξίες μου και έζησα ωραία ευτυχισμένος!
15/ 4/ 2025
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου