Όταν τα χάσω όλα το πνεύμα μου θα είναι μια έννοια μία κατάφαση επί γης της σελήνης·
Θα έχω αποστηθίσει βράχο·
Πρωί· θα αγγέλλεται η δροσιά
Αυτά που γύρω μου θα συνομιλούν θα είναι επάρατα, σαν το απευκταίο σύνορο μιας αρρώστιας·
Θα ευχαριστιέμαι μόνο με προκαταλήψεις·
Τα ψέματα όταν οπτικοποιούνται είναι ένα γινόμενο, φτερά αγγέλων
Σακατεμένα·
Χόρτασα αποστεωμένες λέξεις και τελείες
Άνω: οι κάτω μου διέφυγαν·
Ίσως δεν τέλειωσε και κάτι και αυτό το νιώθω
Στο πετσί μου, σαν να μου αποδίδεται
Ένα εξάνθημα ουτοπικό·
Πολύκροτο γενναίο και στραβό το βράδυ·
Χύνοντας το καυτό μέταλλό του στο χαντάκι του φεγγαριού·
Ήπια το πιο γλυκό λικέρ των μυστικών που έμαθα·
Έμαθα να σωπαίνω: αυτή είναι η Τέχνη μου·
Είμαι ο ανάποδος φίλος·
Θα με λατρέψουν οι δυστυχισμένοι·
Έχω λαχανιασμένο ειρμό·
Που δεν μιλάω ολόλευκα είναι σπουδαίο τέχνασμα·
Σε όσα πόνταρα έχασα, έχασα και ξανατζογάρω·
Χωρίς να αμφιβάλω ενορχηστρώνω έναν πλουραλιστικό εαυτό-
Μήπως αντέξει!
Και κατά τα άλλα ελαφρόμυαλος όσο μίας καρφίτσας το κεφάλι.
Μόνο που πάντα αγκυλώνω!
11/1// 2025
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου