Τρελό φεγγάρι μάγκωσε την επιθυμία μου στον ουρανό·
Οπουδήποτε περπάτησα ίχνη ανάλαφρα οδοιπόρου που ανηφορίζει
Τώρα μου αναγνωρίζω·
Μετέωρη κάτω από τα αψηλά κορμιά των δέντρων να την συναντήσει
ο Δεκέμβριος, μισή θαμμένη
Στο αφράτο χώμα της αυγής·
Όλα πιο τραγικά όπως γερνάω πλέον φαίνονται·
Και πάμπολλοι κηφήνες βλέπω που μαστίζουνε την κάθε αυγή·
Το μιαρό τους έργο με επιτυχία καταφέρνουν·
Ουδείς λοιπόν θα μείνει δίχως το φορτίο θλίψης·
Και να διαφωνώ με κάτι απ’ όλα τα γενόμενα μάλλον δεν
έχει σημασία πλέον·
Κινώ για την ακινησία·
Χαλάστρα πάντα μου έκαναν οι αριθμοί-
Ίσως γιατί πιο εύπλαστος από πανσές γεννήθηκα! Εδώ
Θα σταματήσω να αξιώνω λεξιλόγια μπαρουτοκαπνισμένα και
Θα οργανώσω ένα όνειρο να μου ανήκει, μια μικρή φωλιά
Όπου θα κρύψει το έγκλημά της η αλεπού ψυχή μου!
9/12/2024
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου