Κοστολόγιο των χρωμάτων…

Μια έλπιση να μιλήσουν τα χρώματα, ακόμη

και εκεί που δεν χωρά κανένας ήχος, να χιμήξει

μια κατακόκκινη έμπνευση και να τα παρασύρει όλα ως αυτό

το ξεμοντάρισμα να μην υφίσταται τίποτα πια όλα

να έχουν αναιρεθεί τα ρήματα και οι πραγματικότητες· είναι

η γάργαρη αλληλουχία των γεγονότων, αλλοπρόσαλλη

κάτι φορές, ακατάληπτη, και παρασύρονται

όλες οι έννοιες προς μία αισιοδοξία που αυτάρεσκα αλαφρώνει

την καρδιά μου απόψε, γδύνοντάς την

από τον εγωισμό της, για να εμφανιστεί μια κίτρινη κορδέλα,

αινιγματική, να υποβάλει το τοπίο σε ανάταση, βήμα

το βήμα πάμε μπρος, ποιός υπογράφει

την ορθοδοξία των προθέσεων, πάντως

σε καταπόντιση ανακαλύπτω την πορεία αυτή, μια μαύρη

ευφυΐα επιβάλει ο χρωστήρας, λες ξύνει

την βουκέντρα του ο ημιονηγός, πού πάμε;

Ατμοσφαιρικό λευκό και το λιλά το επουσιώδες

σφίγγονται στον γεμάτο ουρανό του απογεύματος καθώς

σε μια σελίδα γράφω

το ξόδεμά μου, όπως μια ανάσα και απόψε που οι λέξεις

με φιλοξενήσανε

σε μία αποφλοιωμένη ελπίδα

και σε ένα ανέλπιδο βασίλειο…

6/7/2024

Όλες