Προσωπογραφία…

 

Εξωραΐζονται τα γεγονότα και κακήν κακώς

μας απορροφούνε.

Τα ερεθίσματά μας μια κατάθλιψη και μια ναρκωτική μελαγχολία.

Κυριακάτικα που με ειδοποιούν οι λέξεις πως με δάγκωσε ο πεσιμισμός μου.

Στις παραλίες ορμούν οι διψασμένες νεότητες-

αναφέρονται σε μια βακχική ρυτιδιασμένη θάλασσα. Καταλαβαίνω

μια εφήμερη επικινδυνότητα που ανυψώνει την κρυμμένη ευτυχία μου στον ουρανό. Λείπει το αεράκι το πραϋντικό.

Η σκέψη, όσο την ακονίζεις κι άλλο κι άλλο, είναι παράνομη.

Σε κάνει αθώο το κάτοπτρο της σελίδας και σε κάνει στο τέλος και ένοχο.

Δίνω μια γεύση άτμητης γλυκάδας σε καθετί που γεύομαι για να με τσαλακώσει

κι άλλο. Χασομερώ μέσα σε γενικότητες.

Είμαι ένας απέραντος γιαλός που αγαπά να τον βαδίζουνε τα νιάτα

Με τα ζωηρά χαχανητά τους.

Μόνο την γλώσσα μου προσέχω, μόνο το βαθύ νυστέρι του ειπείν.

Διαιρώ γεωμετρικές πεταλούδες που ανασυντίθενται κάτω από ερωτικό μικροσκόπιο.

Όλα επάνω μου είναι ποίημα.

Δίνοντας ύφος στις ξεκρέμαστες προοπτικές, σε μια μεγάλη παραλία περιφέρομαι,

Ξυπόλητος και με παράξενη νόηση….

23/6/2024

Όλες οι αντιδράσε