Ήχος παράξενος ευωδιαστός
Ανάμεσα στις φλέβες των φυτών και τις εξάψεις του Μαΐου
Ο ήλιος καμπουριάζει τις ηλιαχτίδες του και σπρώχνει
Αν με ακούσεις είμαι φερέφωνο ακοίμητης ελπίδας
Τρέχω με σπινθήρα φωτός και εξουσιάζω
Την διάφανη προσμονή που στους κορμούς εναποθέτει
Των δέντρων την τσαλακωμένη λύπη μου-
Το λεξιλόγιο που με καταβροχθίζει αναπαύεται
Σε στιγμές που κόβουν όπως λεπίδα τον αφρόντιστο καιρό·
Σημειώνω πάθη και πόθους·
Και εντεταλμένος να κυριαρχήσω, εκφράζω
ένα μαχαιρωμένο αίμα που την κάθε λέξη βάφει
κόκκινη και καταιγιστική…
Σαν ηχηρή ακραία έκφραση μιας βεβαιότητας…
27/5/2024
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου