Νύχτα σκλαβιά ωραία και ωραία ελευθερία…

Δασκαλεμένη εναντίωση νύχτα με νύχτα να ποδηγετώ την χάρη

Των αστεριών, να κρέμεται

Αργό φεγγάρι αναπαμένο

Πάνω στις λύπες του ουρανού, νωρίς

Που πλάγιασα απόψε με ήσυχο τον νου μου, κι ενώ

Όλα τα τετραγώνισα τα στρογγύλεψα μάζεψα το τσαλακωμένο εμβαδόν τους

Και μέσα μου τα ταξινόμησα για να μπορέσω

Να πάω παραπέρα· έσωσα τα πολύτιμα

Και βρήκα τον κορμό που επάνω του το ποίημα στερεώνεται και φτιάχνει

Κλώνους και κλώνους μέσα στην αιωνιότητα.

Αλλάζει η ζωή σαν κι η ανάσα

Πολλά που σκέφτομαι και νιώθω ξαφνικά

Να γίνομαι σαν δίκοπος να κάνω

Τον εαυτό μου να εμπιστεύεται τον εαυτό μου σαν εδώ

Που μελετώ δύσκολα λόγια

Και θέλω πάντα κι άλλη

Κι άλλη ανάλυση· να τώρα

Που το φεγγάρι ξεκλειδώνει την κρεβατοκάμαρα κι εισβάλει

Στο πιο ωραίο μου όνειρο, συνεπαρμένος

Που νιώθω να με σκλάβωσε η μουσική ώρες

πριν απ’ το χάραμα ολίγες, γέρνοντας

Κατά την ωραία νίκη

Να με κυριαρχεί η σκέψη απόψε κι η σωστή

απόφαση!