Μεγάλο Σάββατο….

 

Την ώρα που ο χρόνος ραγίζεται και η μοναχή

Ανεβαίνει τα σκαλάκια του ναού για την σιγαλινή προσευχή της

Ένας κόμπος λυμένος από σκέψη που έδρασε στην μοναξιά αφήνει

Έναν γλυκασμό σε κείνον που λυτρώθηκε μες την συνείδηση! Και τότε

Πίσω από το κουφωμένο παντζούρι, ο αέρας σπινθηρίζει όπως για να ανάψει τα σεμνά του λόγια

Στην ύπαιθρο, στο αστόλιστο χάος

του κήπου, στο πλατύσκαλο όπου θα φανερωθεί ο Θεός

Ολόλαμπρος να σου μιλά και να θάλλει!