Φρυκτωρίες απρόσμενες…

 

 

 

Εγκαθίστανται φρυκτωρίες πολλαπλές μες το αίμα μου

Είμαι ακοίμητο σκουλήκι που ορέγεται την Μεταμόρφωση

Παίρνω απόσταση από το σώμα μου

Το σώμα μου είναι μια χρυσαλλίδα που κατά πού θα πετάξει δεν ξέρει

Μιλώ πεζότητες που ο αέρας τις ποιητικοποιεί

Ανήκω σε ανήκουστες γεωγραφίες

Προσαράζει μέσα μου η Ιδέα η καμαρωτή

Επαναστατικοποιεί τις σιωπές μου

Όλα επάνω μου σε κατεύθυνση προς Βορρά

Και ευθύνεται για το τρεμούλιασμα ζωτικός ο χειμώνας.

 

Την νύχτα είμαι Ίακχος και την αυγή Ζαγρέας

Και μετά Περσεφόνη και Δήμητρα και ο παντοτινός Διόνυσος

Γεφυρισμούς σφυρίζω και γελούν και τ’ αυτιά μου

Γελά ο πλουμιστός Κηφισός

Και καταλήγει η Ελευσίνα να χορεύει μπρος στα πόδια μου.

 

Όχι ύλη, το καθετί είναι Πνεύμα

Και Αντίρρηση των αντιρρήσεων

Είμαι ο ιδιωτικός φαύλος κύκλος και ο δημόσιος

Ο ελληνικός χαυλιόδοντας και το ατίμητο φίλντισι

Ο κιθαρωδός ο μελίρρυτος και ο υμνωδός που λατρεύεις

Εγκαθίστανται φρυκτωρίες πολλαπλές μες το αίμα μου…

 

 

 

 ΕΙΚΟΝΑ ΑΠΟ ΟΥΙΛΙΑΜ ΜΠΛΕΙΚ