Για τα βουνά απ’ τα βουνά και ως της Καστοριάς τον οίκο…

Ξέφυγα απ’ τα ξίφη των δασών και ακολούθησα
τις κοφτερές ανηφόρες·
Κι ήρθα εδώ, ακύμαντη λίμνη, επικράτεια
Των νερών, Καστοριά βολεμένη
Κάτω απ’ τον ήλιο, στα σύνορα
τα βορινά, πατρίδα ράχη της ψυχής μου πατρίδα.

Άφησα πίσω μου χωράφια με τα καλαμπόκια
Αμπέλια αυτόκλητα
Και το γεράκι που παραμονεύει.
Τον ελαιώνα μέσα στην βαθιά εντύπωση του κάμπου
Και στα πρανή κάθε βουνού
Νερόλακκοι μισοσβησμένοι, βράχια
που μες το μέταλλό τους ασημίζουνε
λεπίδια ακονισμένα, κοφτερά.

Άφησα πίσω μου χωριά, αυλές
σπιτιών και την οσμή από δυνατή μαντζουράνα
Του δυόσμου την εκπυρσοκρότηση, την αψάδα
του ασβέστη
Και τα πλακόστρωτα δρομάκια-άφησα.

Κι ήρθα στην ευφάνταστη λίμνη, στην πρωραία
Παρομοίωση, στην αιχμή των αιχμών, στον κόμπο
Που δεν λύνεται.
Ήρθα και θαύμασα! Και ας
Με σφιγμένη την ψυχή μου πάω όπου πάω -πώς να σας το πω;

Ντροπαλή υδρόφιλη Καστοριά
Στον ήλιο μέσα ιδιότροπη
Γριά και με ταριχευμένη θέληση
Φλύαρη μέσα στα βουνά
Αντιφατική και ωραία
Μαγκιόρα!

Όταν έπεσε η νύχτα
ντύθηκες την καθαρή μπέρτα της σκιάς
Και εμφανίστηκες στο θέατρο της γεωγραφίας
Εκεί όπου τα συμφέροντα θέλουν ν’ αλλάξουν τις προσωπικότητες
και σκορπούν
Χρήμα δελεαστικό
Για να γίνει η ιστορία μύθος και ο μύθος
μια παραπλανητική ιστορία.

Τι να κρατήσω; αγαπώ
το φως
και όταν έρθει το πρωί
πόσο πολύ σου ταιριάζει!
Γδαρμένο αντίσκηνο που αποκάτω του πετούν
χαρούμενες πεταλούδες
Και μέλισσες που δρέπουνε το μέλι το απαλό
των νεφών.
Πατρίδα ράχη της ψυχής μου πατρίδα!

Καστοριά 31 Αυγούστου 2019