...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

18 Αυγούστου 2018

Στον Ποιητή που έλειψε αφήνοντας χνάρι του δόξα…

Στο σκοτάδι γυρίζουν πρόσωπα πανικού και σαν
γλιστερά ψάρια σαλεύουν σκιές μες την νύχτα την εύφλεκτη-
Είναι οι Σκέψεις σου ατιθάσευτες αεικίνητες σαρωτικές-
Όλες οι Νουθεσίες που άφησες, εκατόφυλλο ρόδο που αυγάζει κλείνοντας τα περιθώρια των εκπλήξεων-
πλησίασα τις μυστηριακές καταβολές σου, οίδα
αυτό που το ρήμα σου είπε, κατάλαβα-
Και προχώρησα στην ποίηση των Αναζητήσεων, γεύτηκα
το μέλι των αινιγμάτων σου-
Είναι ο τρόπος που έλειψες απ’ τα γεγονότα, είναι
το κενό που αφήνει ένας Ιεροφάντης του καημού-
Σε κανένα λάθος δεν πίπτει ο Παθιασμένος ταπεινός δούλος της Τέχνης-
Στερέωσες την βιταμινούχα τροφή σου στον ουρανίσκο μας και είπες "φάγετε τώρα, τούτο μου εστί το σώμα…" στο βάθος του καιρού-
Α τα δηλητηριασμένα μυαλά των εμπαθών, αναστάτωση που φέρνουν, με την μιαρή τους μισαλλοδοξία!-
Εσύ δεν κουράστηκες να μην λυγάς, έμεινες
εκεί που θέλει ψυχή λεόντων να αντέξεις-
Πάντα ανθρωποφάγος είναι ο πληθυσμός μας, πάντα
νοστιμεύεται την ανθρώπινη σάρκα-
Μα η Ουσία είναι να μην είσαι υπερφίαλος που θέλει αφανισμούς και φρικαλεότητες,
Η Ουσία πάντα είναι να είσαι Δορυφόρος της Αλήθειας -
Και τούτο Ποιητή το κατάφερες, βοηθώντας
την Τέχνη να υπάρξει, βοηθώντας
να υπάρξουμε κι εμείς, φωτισμένοι
από το ασύντριφτο υψηλό Αγαθό σου-
Νυν και αεί…





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου