...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

1 Σεπτεμβρίου 2017

Όταν γεμίζει παράξενα η σελήνη κρότους και βρυχηθμούς.

Χωρίς να μιλάς τινάζεις την απορία
από τα μάτια σου: σαν να τινάζεις την σκόνη από ένα βιβλίο
που ξεχάστηκε
στο πάνω μέρος της βιβλιοθήκης
το απρόσιτο.
Εκεί λοιπόν η ώρα κλαίει και αφήνει την υποψία
να εξαπλώνεται
άρδην.
Μαγειρεύουν δίπλα-απ’ το παράθυρο
έρχεται η μυρωδιά
Μια τσίκνα όπως θυσίας.
Και νυχτώνει…
Σιγανά-σαν να γεμίζει ο αμφορέας
της μοναξιάς κι άλλη πλησμονή.
Στο δωμάτιο ακούγεται η τηλεόραση που ποτέ της δεν σφάλλει-
Πλένει τον εγκέφαλο σωστά και αν δεν κρίνεις γίνεσαι
καρικατούρα θανάτου.
Το πουλί στο κλουβί σου μιλάει.
Όταν γεμίζει παράξενα η σελήνη
κρότους και βρυχηθμούς.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου