...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

27 Σεπτεμβρίου 2016

Ενθουσιάστηκα!


Ενθουσιάστηκα! Γέλασε το σώμα μου και βρέθηκα να λούζομαι μία χαρά από εκείνες που με αίσθημα τις δρέπεις.
Μεσημέρι. Κάψωνε ο τόπος. Στην παραλία οι λουόμενοι βουτούσαν και ξανάβγαιναν, πασαλειμμένοι με τα χίλια αντηλιακά τους. Βρε μανία με το χρώμα!
Ηλιοθεραπείες για κολασμένους και κολασμένες και δώστου να ξαπλώνουνε ανάσκελα και μπρούμυτα μήπως και αποκτήσουν την επιδερμίδα νέγρου\ας που απέκτησε ιθαγένεια ελληνική.
Ένα παιδάκι έφτιαχνε πύργους στην άμμο. Με το φτυαράκι και το κουβαδάκι του. Το βοηθούσε ο παππούς. Ο ζήλος του με ξάφνιασε. Να ο Ικτίνος, να ο Καλλικράτης..
Λες να ελπίζουμε σε μέρες πιο καλύτερες όταν περάσουν όλα αυτά που ζούμε και τα γέννησε η ξενόδουλη πολιτική που ακολουθούμε;
Να η πρωτόλεια αρχιτεκτονική μας. Σημαδεύοντας απευθείας στο κάλλος και στην αρμονία που ξεχάσαμε.
Μπράβο μικρέ πρίγκιπα.
Μπράβο δυνητικέ νέε πολίτη της χώρας..



2 σχόλια:

ποιώ - ελένη είπε...

Οι μέρες περνούν κι αυτές που έρχονται
φτωχές μοιάζουν....

Καλημέρα Στρατή

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...




Καλημέρα Ελένη μου! Έχεις δίκιο. Είναι που πάμε σε μια εκποίηση των πάντων, είναι που δεν χωρά πουθενά η ποίηση παρά μόνον στην ψυχή μας. Κι είναι πάντα κάποιοι που αντιστέκονται. Πάντα θα είναι. Κι είναι παρήγορο αυτό.

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου