ΧΑΡΑΞΕΣ ΤΡΗΝ ΜΕΡΑ...

ΧΑΡΑΞΕΣ ΤΗΝ ΜΕΡΑ…

Χάραξες την μέρα κι έσταξε αίμα..
Ο συνθηματικός ήλιος
Καλά ξεκλείδωσε, πρωί, ουράνιες πόρτες..
Η πολιτεία στο άγχος βύθισε.

Ένα παιδί μαζεύει βιαστικό τα όνειρά του
Για να τα χώσει μες την τσάντα του σχολείου.
Η μάνα του καλά δασκαλεμένη
Πλένει τα ασπρόρουχα και τα απλώνει στις ταράτσες
Όπου φυσά ένας άνεμος μαέστρος.
Η ζωή συνεχίζει τον δρόμο της-
Γλυκιά, πικρή, ωραία..

Δεν έχουν σημασία τα πουλιά που λένε
Ένα τραγούδι απλό μέσα στο χάραμα.
Η χαρά τους
Θα ερμηνευτεί σε άλλους ουρανούς.

Εσύ φροντίζεις να μην λείπει τίποτα από τα πράγματα του κόσμου.
Με λέξεις είσαι ο αιρετικός των εντυπώσεων.
Χαλάς, ώ ναι χαλάς την εύθραυστη ισορροπία των νοημάτων
Κι αφήνεις ένα ίζημα ποιήματος μες την βαριά ψυχή-
Για να το καταλάβουν οι μοναχικοί της νύχτας σου συνοδοιπόροι..