https://issuu.com/stratisparelis/docs/_..._?fbclid=IwY2xjawO_uqZleHRuA2FlbQIxMQBicmlkETBGRGR1MzNWcXl4Zno2NTJic3J0YwZhcHBfaWQQMjIyMDM5MTc4ODIwMDg5MgABHl7xLEfZHSkccrl8l3JX64P7SbxpmX2Z-Pb7_ytuMO-0G0y3uQASNlBCHRU2_aem_PUazh3PyC5dhqCQZSJEKHA

ΜΕΛΕΤΩ ΠΩΣ ΝΑ ΡΙΞΩ ΤΑ ΖΑΡΙΑ...,

 Κάθε φορά που αποτινάζω από πάνω μου ένα βιβλίο, ξεφορτώνομαι μιαν Αλήθεια και φορτώνομαι μια Ευθύνη να μην κάνω τρομερά λάθη που θα με στιγματίσουνε. Άλλο ένα βιβλίο έφυγε λοιπόν. Με λύτρωσε, με ξαλάφρωσε. Ήτανε δρόμος, ήτανε τρόπος, ήτανε καταγραφή: Ζωής, Στιγμής, έρωτα, αντίφασης, τόλμης! Σας ευχαριστώ αν το διαβάσετε- θα χαιρόμουν πολύ! Υπήρξε για μένα μια εκμυστήρευση και μια αντιπαράθεση με τον εαυτό μου τον δύσκολο και τον κρυμμένο…

ISSUU.COM

Μελετώ πώς να ρίξω τα ζάρια..., Στρατής Παρέλης

Ποιητική συλλογή

Εγγυημένα μικρός….

Ολοένα σφυρηλατείται μια κούφια κοσμοθεωρία-

Είναι κι ο αττικός ουρανός που λάμπει είναι τα λόγια που λέμε όταν

Κουβεντιάζουμε για την αγάπη είναι

Που πουθενά δεν καταφέραμε λιγάκι να δικαιωθούμε, γκρεμίζεται

το μέλλον με φασαριόζικες μυθολογίες.

Βρέχει ζητώντας μία αποκάλυψη

Οι ουρανοί που αγαπήσαμε μας χλευάζουν

Ίσως να αρρωσταίνουμε μέσα σε τόση έκπληξη, ίσως

Ερωτικά πουλιά τολμούν ένα πλησίασμα αφοβίας

Από την συστολή μας η ιστορία λες και ανατρέπεται

Κι εγώ που ερμηνεύω κατά κείνα που με έμαθαν να παραδέχομαι

Είμαι εγγυημένα μικρός, και ας είμαι τόσο απέραντα δαιδαλώδης!

29/ 12/ 2025

Κάποτε μεταφράζω τον παράδεισο σωστά…

 

Κάποτε σε χλομά όνειρα φώλιαζε η επιθυμία μου και ήμουν

Αβρός τελάλης της ερημιάς, δεν είχα κατορθώσει

να αποκρυπτογραφώ την οδύνη των λέξεων όπως μου παραδίδονταν Σάββατο

Που κάτω απ’ τον ευκάλυπτο συνέθετα καυτές ενορχηστρώσεις

Ποιημάτων που έβαλαν εναντίον και της λαχανιασμένης ανάσας μου ακόμα…

Τι όμορφο να περπατάς επάνω

Στο πεζουλάκι μόλις του θανάτου!

Τώρα η Μαρία ψάχνει να με βρει στις μοναξιές που συνέταξα

Γαλούχησα τις ηλικίες μου με μέλι

Οι φρυκτωρίες μου όλες φωνάζουνε:

‘’Έι, κοιτάξτε βρε, όταν θα ξημερώσει θα αλλάξουνε τα σύνορα· κοιτάξτε!

Η ζωή γελά πίσω από κάθε φύλλο κλωναριού που ένα πουλί θα κάτσει πάνω του να το τιμήσει!’’

Αχ να είχα μια συντελεσμένη αυγή οπού πιο άγρυπνος από ποτέ μου

Θα βάδιζα κατά την θαλερή ατόφια μέρα

Που για ένα στίχο θα θυσίαζα τα πάντα μου όλα! Αχ!

Εδώ, κάτω από ένα διαβασμένο άστρο

Σβήνω και γράφω κάτι για την Ομορφιά που δεν πεθαίνει

Δεν μεταφράζεται δεν την νικά κανένας

Μόνο ένας θεούλης άνεμος την αγαπά και την προσθέτει

Μέσα στην εκκωφαντική ιστορία του!

20/ 12/ 2025

Συνταγή για ένα ήμερο γάλα…

 

Όταν θα χειμωνιάσει θα στηθούν παγίδες αδυσώπητες

Σκλαβωμένα πουλιά θα τιτιβίσουνε μαύρα

Οι ελευθερίες όλες θα χαθούν

Ο πολικός αστέρας θα βελάξει

Θα μείνουμε στο σπίτι και θα τυλιχτούμε με κουβέρτες για το κρύο

Όπως θα είναι ραγισμένος ο ουρανός

Θα φαίνεται ένας θεός που πεθαίνει

Θα σιωπούμε- μέσα σε όλα και εμείς θα σιωπούμε

Πόλεμοι θα ενορχηστρώνονται παντού

Θα είναι άπληστα τα οικουμενικά ταμεία

Παιδάκια θα πεθαίνουν αίματα δεν θα χορταίνει το λερό πολίτευμα

Με ένα ποίημα θα νομίζουμε πως θα ξορκίσουμε τον πόνο

Ούτε μια καλυτέρευση για την αρρώστια μας που αγριεύει

Δεν έχει αμαρτίες η ψυχή που την ταΐζουμε με λυρικό χορτάρι.

Όταν θα χειμωνιάσει θα σιτίζεσαι με όνειρα καψαλισμένα

Να ξυπνάς νωρίς να ταΐζεις την αδέσποτη ζωούλα σου

Όλη η αθωότητα είναι μια εικασία πάνω στο φαιδρό επίπεδο των αριθμών

Να αρμέγεις την διδασκαλία όπως σου παραδίνεται

Να πίνεις γάλα ευφραντικό που θα σε θρέφει

Απόψε σε αφήνει να κοιτάζεις μέσα του ο ουράνιος θόλος

Πιες το το ήμερο γάλα και συντονίσου με επιθυμίες που είχες όταν ήσουνα μικρό παιδί

Αυτό που εδράζεται στις λέξεις είναι ένα όνειρο που κατατρόπωσε την αδικία

Μιλάει το γάλα και σε μεγαλώνει υπέροχα

Θα είσαι ατρόμητος καλέ μου θα είσαι ουρανογέννητος

Και αν σε βρούνε μες τα ποιήματα να κρύβεσαι πες τους

Ότι η συνταγή για μια ευτυχισμένη ζήση είναι αυτό το ήμερο γάλα

Που μάζεψες μες την καρδάρα του ουρανού και πότισες το αθώο σου ζωάκι…

13/ 12/ 2025

Με πνεύμα και διάθεση ονειροκρίτη…

Όλοι οι ουρανοί της εποχής μου ταπεινώθηκαν

και πια δεν ζούνε

με το γαλάζιο τους περίβλημα.

Δυο είμαστε ταπεινωμένοι πρίγκιπες που χάσαν’ το βασίλειό τους

στα ζάρια. (Άσχημα

ξεστρατίσματα των αφελών!) Αν παίξεις

άτσαλα θα σε συντρίψει η μοίρα. Άσε

τις ματαιοδοξίες κατά μέρος κι έλα

να μελετήσουμε την τύχη αλλιώς!

Ίσως σε μια συσπείρωση να εστιάζουμε. Μπορεί

όπως κρυφοκοιτάζουμε από την μπαλκονόπορτα η σελήνη

να ξεβγάζει ρούχα της μπουγάδας της και να τα απλώνει

επάνω στο σκοινί των άστρων.

Νοικοκυρούλα σκέτη γλύκα! Όσο

μεταγλωττίζω την αφράτη παρομοίωση των σύννεφων

τόσο ένα αγκάθι σκάζει τα μπαλόνια που είχα σαν παιδάκι

και που τα αμόλαγα να τρέξουν μες την φαντασία που δεν πρόλαβα να ελευθερώσω!

10/ 12/ 2025