Θα κρατήσω τον χρόνο σαν ένα τεράστιο βότσαλο στα χέρια μου.
Δεν θα μιλήσω.
Θα μυρίσουν όνειρο τα μεσημέρια μου και θα κλέψω την άνοιξη
να στολίσεις τα λυμένα μαλλιά σου.
Η μέρα σαν φρούτο ξανθό θα καταποντίσει την θλίψη μου
στο παρελθόν μίας ανεξακρίβωτης μυθολογίας.
Θα στενάξω.
Θα είσαι η απόφαση που πάρθηκε για να έχουν τα ποίηματα ζωή.
Πίσω απ’ την οθόνη, μες την οθόνη-
ως εκεί που δεν έχει φιλοδοξία καμία διάρκεια.
Και όταν το ερωτικό γαϊτανάκι των φιλοφρονήσεων των πουλιών με τα λουλούδια ανάψει
θα είσαι η μούσα των ελάχιστων που έσωσα από τον κατακλυσμό των ανθρώπων..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου