Γιορτάζουνε οι ορτανσίες του δειλινού..

84.

Γιορτάζουνε οι ορτανσίες του δειλινού..
Φεγγάρι επίμονα που κλαίει
Και σπίτι του ονειροπόλου
Καρφώνεται βέλος στον άνεμο!

Στα μάτια του καιρού η κόρη λάμπει
Όπως διαμάντια πράσινα θα φέρει ύστερα η αυγή
Και τα πουλιά με ύμνους θα την πούνε.

Όταν θα φύγουν τα καράβια η θάλασσα θα είναι ένα μαντήλι αχνό
Που θα τρυπάει ο πόθος.

Αν σταματούν εδώ τα λόγια ας μπω στον κόπο να ουρλιάξω
Μήπως κανείς κι ακούσει.

Πάντως
Δεν συγκινούνται οι γειτόνοι μου.

Δίπλα μου κατοικεί η χαρά..
Μα ξέρετε
Μένω σε μία μονοκατοικία θλίψης.

Ιούλιος 2008