Τα όνειρά μου δαπανηρά

 

Τα όνειρά μου δαπανηρά και συμμετέχουν

στον ρου των εντυπώσεων

Που μια μέρα χωρά.

Χαμηλώνει συνεχώς η φωνή. Επιτρέπω

Να υπάρχει ο ψίθυρος

Σιγανός όπως όλα τα αληθινά κατορθώματα

Και να κλονίζεται το σύμπαν της πραγματικότητας

Με αρώματα και ανάσες δροσιάς.

Κοιμάμαι απόγευμα λινό κατατσαλακωμένο-

Δίχως γραμματικές και του συντακτικού τις άτεγκτες πλεκτάνες-

Κοιμάμαι αγγίζοντας μέσα από τον ύπνο

την πορφυρή ψυχή του ουρανού σου.

Τριαντάφυλλα γκρενά και λαγαρές φωνούλες της φευγάτης καρδερίνας

Κάνουν την θλίψη σου γιορτή. Βραδιάζει

Και σε κρατάνε συντροφιά του φεγγαριού οι εγκλείσεις

σε καλό σου και ποίημα..