Ταξιδεύω μ’ έναν πρίμο άνεμο

36.



Ταξιδεύω μ’ έναν πρίμο άνεμο και αγαπώ

αυτόν τον ωραίο καιρό που απλώνει την ζέστα του

σαν ένα απέραντο κεφαλοπάνι..



Στην τσέπη μου ούτ’ ένα γρόσι- πώς θα αγοράσω ερημιά;



Βάρκες μέσα στην νύχτα έρχονται και πάνε-

ψαρόβαρκες πνευματικής αλιείας.



Στα βαθιά του ουρανού καρφωμένη και σαν από την λάμψη της μεθυσμένη, η σελήνη..



Αφιερώνονται στον άνεμο τραγούδια..

Ο στίχος φτάνει απευθείας στην καρδιά.



Τόση στοργή που φύλαγα για σένα

θα μου την επιστρέψει πίσω πάλι ο θεός.

Να ξέρεις:

στα βαθιά του μυαλού μου μόνο εσύ θα υπάρχεις-

σαν να μου ξαναγίνεται ακατάληπτο το κάθε λεπτό

που μεταφράζει σε αγρύπνια την ελπίδα.



Και μόνος μένω να ζητώ δικαίωση μέσα στον ανελέητο καιρό..