ΒΡΟΧΗ ΤΟΥ ΟΚΤΩΒΡΗ..

Δεν που πίστεψε κανείς στην αλήθεια κι αν θέλεις

Αυθαίρετο ήταν το απόγεμα όπως σκλαβώνονταν

μες το κορμί της μέρας-



Το φως έγερνε μονόπλευρα προς τον νοτιά

Το πουλί τώρα κοιμήθη'



Έχω όσο νερό θέλω- πιο βαρύ

Απ' τον άνεμο, πιο ομιλητικό

Απ' το σύννεφο

Που πάνω στον βαρύ ουρανό

στάθηκε μια στιγμή και αναλώθη'

Σε ένα ξόδεμα νωπής ελευθερίας..



Οι σταγόνες είναι ζωή, κάθε μία

Είναι υπόσχεση να ανατιναχτούν τα επιτόκια

Της καρποφορίας. Μες

Τις ύστερα ώρες τίποτα άλλο δεν έχω

από μία σκιά

Που μ' ακολουθεί και μάλλον θα γίνει

Ο άλλος μου δυνητικός εαυτός..