Εδώ είναι η πόλη που ξέρω: οι δρόμοι της
πολλοί εγωισμοί ενωμένοι
να κάνουν ένα αποτέλεσμα
"σε νίκησα Σολωμόντα.."
Κάθε βράδυ
τα φώτα ανάβουν
και είναι κίτρινες λάμψεις
που κοιτούν με τα μυωπικά γυαλιά τους
ανθρωπάκια που θα διαπρέψουν στην αφάνεια:
οικογένεια χάους!
Δεν ξέρω την ελπίδα τους - είμαι μοναχικός άνθρωπος
θέλω να βλέπουν οι άλλοι το ωραίο πρόσωπο της πίστης..
Γιατί εγώ
απίστησα σε όλα να μπορέσω
σε μια στιγμή να έχω κάτι αληθινά πιστέψει…
Ενωνω τις μοναξιες με γραμμες ποιηματων που μεταμορφωνουν μικρα συμβολα σε γραμματα και λεξεις...
ΑπάντησηΔιαγραφή...που μετουσιωνουν το συναισθημα σε συνδυασμό φρασεων που ολοκληρώνουν το αποτυπωμενο νόημα...
Γεφυρα το βραδινο φως...
ακροβατω εκει ψηλα, που αιωρούμενο αγγίζει τα Όνειρα των Αστων...
Σε ένα ουρανιο κήπο καλλιεργώ ανθακια απόδρασης από το τσιμεντενιο περιτυλιγμα...
Γινομαι δωρακι φαντασμαγορικής φωταψίας...
Μυωπικέ μου σύντροφε, μη με κοιτας...
απόψε αποφασισα να λαμψω περισσοτερο..
μπας και ενωσω τις μοναξιες με φως...
ίσως...
κι αν?...
τοτε....
¨ετσι κι αλλιώς ο δρόμος αυτός μοναχικός είναι ΚΑΚΙΑ..
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ μοναχικός!