Τι άθροιζα και ήταν όλων των μετοχών μου οι υπερβολές γιγαντωμένες;

Τι άθροιζα και ήταν όλων των μετοχών μου οι υπερβολές
γιγαντωμένες;

Εκκωφαντικές έτρεχαν μέσα στην κρύα νύχτα
κι όπως εισβάλει ένα λουλούδι μες την θάλασσα του Μάη
με αυτό
το ίδιο φως- σελίδα του ύπνου μου-
να τώρα που σε λέω
μουντζουρωμένη αναζήτηση μέσα σε λεξιλόγια ζούγκλα.

Και η πατρίδα, μέσα μου γραμμένη γαλάζια,
με ορθοδοξία της σκέψης και όχι μιαν άλλη
κατευθείαν
από αρχαιότητα φύλαττε ύδωρ..
Ξεδίψασα;

Πώς να το κάνεις αυτό όταν
τριγύρω σου φαύνοι γυρίζουνε- κι όλα πουλώντας
τα αγαθά μένει στο τέλος
ένα χειροπιαστό κίβδηλο τίποτα: να ζούμε
μέσα στο ίδιο ψεύδος που δημιουργήσαμε..

(Όχι δεν ρητορεύω..)
Λέω ένα φως που στέλνει αιώνες η καρδιά κι αυτά
τα άνθη μηνύματα που αν σε μαγέψουν μένεις
να νοσταλγείς και να σκαρφίζεσαι τρόπους
κι αιτίες να ξαναπλάσεις Παράδεισο!