Επιστρέφω από ένα "αύριο" που άφησε το "σήμερα" του να κυριαρχεί.

Επιστρέφω από ένα "αύριο" που άφησε το "σήμερα" του να κυριαρχεί.
Όλος μυρίζω παράδεισο..
Ενός ειδωλολατρικού συμβάντος ιερωμένος..
Κι η ποίησή μου τι είναι;
Κόσμος με περισσότερη έκπληξη, έκφραση
που με καμώματα σκύμνου
ακολουθεί το ιερόν, το ελάχιστο..

Ο νους μου απουσιάζει από τα συμβαίνοντα..
Τόσο έγκλειστος πια μέσα στου εαυτού μου το κελί
που μήτε μου χρειάζεται πια αυτός ο δεσμοφύλακας.

Αφ’ εαυτού κι ακέριος συγκλονίστηκα.
Απ’ όλα και για όλα εσταυρωμένος.

Λόγων που υπερέβαλαν στην κάθαρση, λόγων
που είναι συμβολικών δεδομένων αλφάβητο, λόγων
που είμαι εγώ για να είμαι ο άλλος
ο τώρα μου εαυτός.

Κι η ποίηση (στον χρόνο μέσα που χαράζεται) δεν είναι άλλο
από εις άσκοπον επιμονή, που θέλει
κάτι αιθέρια ανύπαρκτο να κατορθώσει..

Μάλλον προικώα τα νοήματα μου-
ιδεώδη και άσκοπα δίνονται
να τα ρημάζει ένας καιρός βοριάς..