Σ’ όλα μου τα τετράδια Περπατάει ένα μολύβι μελαγχολικό.

54.

Σ’ όλα μου τα τετράδια
Περπατάει ένα μολύβι μελαγχολικό.

Ακούς να κλαίει πίσω απ’ τα εξώφυλλα ένα παιδί
Ποίημα που πια δεν έχει μάνα.

Κάθεται εκεί, στο πεζουλάκι ενός ονείρου- φτιάχνει
Φαντασίες και σκέψεις παράξενες.

Η μάνα του
Με έναν έρωτα στα μάτια πάει.
(λες και θα γύριζε ποτέ η αφοσίωση κοντά μας!)

Στις σελίδες τώρα που γράφω ακούς το ίδιο κλάμα..

Ο καιρός περνάει και μόνο
Το ποίημα παραμένει ποίημα!

Ιούλιος 2008