52.
Σου απομένουν λίγα να ξεκαθαρίσεις-
Από τα λόγια σου στάζει μελάνι
Πικρό.
Στα χέρια σου κρατάς το φως, κοντάρι ματωμένο-
Πώς έπαιζες αλήθεια λύρα με ετούτη την βαριά ψυχή;
Στα μάτια σου οι αγωνίες μιλάνε…
Όχι βάθος τώρα.. μείνε στα ρηχά
Έτσι για να καταλαβαίνουνε κι οι άλλοι-
Στα άπατα δεν θέλει να βουτά κανείς.
Έλα στην γυναίκα μπροστά· το στήθος της
Είναι πύλη του κόσμου!
Εσύ ξέρεις με κόπο που γίνονται όλα.
Κατέχεις από ηφαιστειακό υλικό· η λάβα
Σε έφαγε.
Προσανατολίσου
Να γράψεις για την Πομπηία σου.
Μετά…
Ιούλιος 2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου