53.
Το φως κουράζεται καμιά φορά ν’ αποκαλύπτει·
Λυγίζει απλά·
Ένας μικρός καθοδηγητικός κανόνας στο μυαλό μας
Σαν σε διάθλαση
Και λες τα πράγματα παραμορφώνει:
Βλέπω την γυναίκα σαν λουλούδι που βαδίζει..
Τα στήθη της
Απαλά πέταλα που μοσχοβολάνε.
Και πιο πέρα το δέντρο
Που αξιώθηκε να είναι μες το καλοκαίρι θεός.
Στ’ αυτιά του τζιτζίκια
Μονότονα τραγουδούν
Επιμένοντας
Επιμένοντας.
Ροκανίζουν το σκάφος μεσημέρι!
Ιούλιος 2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου