Οκτωβρίου του ιερατικού,

Οκτωβρίου του ιερατικού,
επιστρέφουν οι οίνοι στα σκοτεινά κελάρια τους, οι μηχανορραφίες
των νεφών δένουν τον ουρανό πιστάγκωνα
και ρημάζουν τα ιδρωμένα φυλλώματα-

Κραδαίνει σπάθα ο ήλιος
ο άνεμος καλά κρατεί
και οι δοξασίες που είχα ξανά και ξανά
δικαιωμένες-

Πληθυντικέ ντουνιά, πώς χώρεσες μέσα μου;
Ένας μεθυσμένος είμαι
βιολιστής που τρέπει τα ξωτικά της νύχτας
σε φυγή
και τα φεγγάρια του υπακούνε-

Σηκώνομαι, καθεύδω, στοχεύω στα ψηλά,
αναρριχώμαι μες σε τόσο θάρρος που γεμίζουνε τα ποιήματα άκρατο οίνο..