Το Πνεύμα…

Ευσυγκίνητο όπως το φως, πάνω απ’τα λιβάδια των οράσεων, περιφέρεται το Πνεύμα..

Το μυστικό του; Δεν έχει πλέον μυστικό.. Τραβά

την ανηφόρα της Αναζήτησης και καψουρεύεται την μελαγχολική ώχρα

των κτιρίων που μέσα τους

η Μαρίνα αλλάζει να βγει στην γειτονιά

ερωτικά και σπουδαία αήττητη!

Ξημερώνει-βραδιάζει..

Η συντέλεια κανοναρχεί τα πράγματα όπως την βολεύει και η Ιστορία αφήνει περιθώρια για λάθη τεράστια.

Δεν διδάσκεται ποτέ του ό άνθρωπος;

Τώρα κοιτώ τον ήλιο που βγήκε να απαγγείλει ποιήματα που δεν έγραψα.

Τρίζει ο αέρας πάνω στα φυτά.

Το φθινόπωρο είναι ένα προοίμιο του χειμώνα που απλοποιεί τα πράγματα και κάνει τα χρώματα να μοιάζουν μουντά..