Μελαχρινό μου αξίωμα

Πεζούλι κάτω απ’ του ανέμου τα ρουθούνια

Συλλαβή του νερού και μοίρα της Άνοιξης

Το καβούρι ζεσταίνεται στην άμμο της ακρογιαλιάς

Η πόλη βάρυνε από τα κρίματά της.

Από μακριά σε πιάνω, μήκη κύματος γλαυκά

Και εθελούσιες υποχωρήσεις προς το μέρος του θνητού.

Μελαχρινό μου αξίωμα- ενός φιλιού σου η αποταμίευση

πολλά με σημάδεψε.

Κυριακή που αναρριχάται στον απόκρημνο βράχο.

Κυριακή που γιορτάζει η χάρη σου!

Πίσω απ’ το τειχάκι του κοιμητηριού

Σε βρίσκω να ναρκοθετείς της μελαγχολίας της έκταση..