Στην ορθή πλώρη των βράχων

Φωτοτυπημένα δέντρα πάλι και πάλι, ως την πλαγιά Και ο ήλιος που κόβει θυμάρι. Κολλώδες αεράκι, για όλα ανήξερο. Φαρδιά σιωπή και ρέμβη παλιγγενεσίας. Ένας αρχαίος θεός που εμφανίστηκε και που κρατά τριαντάφυλλα Λευκά και τα προσφέρει στην μελαχρινή που, βγαίνοντας από την θάλασσα, του χαμογέλασε. Βαρκάκι του ψαρά και ρίμες του πελάγους. Στην ορθή πλώρη των βράχων, η ματιά ακουμπά τις αισθήσεις μας. Πικρό φωνήεν και γλυκό ντελικάτο γραμμόφωνο Του πρωινού. Μυρίζει βαρβατίλα κάτω απ’ την σπηλιά του φεγγαριού και κάτουρο Από τις αίγες του Αυγούστου. Η θλίψη- γιατί δεν χωράει πουθενά- πεθαίνει. Απ’ την σελίδα του κάμπου εξέχουν σταφύλια Και κρασάτες ορέξεις από όλα να αφαιρεθεί η διάρκεια:- Για μιας αιωνιότητας το ζοφερό καπρίτσιο.. 19.8.2013