Γυρίζοντας άσκοπα μέσα σε ένα λερωμένο πια, αδιάφορο Μοναστηράκι

Γυρίζοντας άσκοπα μέσα σε ένα λερωμένο πια, αδιάφορο Μοναστηράκι,

βρίσκω

να βοσκάει θύμηση, χλόη παρελθοντική η πρωτεύουσα:

τα μνημεία της

μισά θαμμένα και τα άλλα σ' αποκάλυψη

αναδίδουν αιώνων μια φθαρμένη λατρεία

που προσκυνάνε συγκλονισμένα τρανά οι φιλόλογοι.

Από την παιδική μου ηλικία έρχεται αυτό το πάθος:

σπουδάζω όλα τα αρχαία σημάδια-θέλω

οι κίονες να υποβαστάζουν και τα λόγια μου ακόμα.

Και σαν από ανασκαφές που μέσα μου ποτέ δεν τελειώνουν, ανακαλύπτω έναν ήλιο παρελθοντικό που- περίεργο- λάμπει

ακόμα

όπως τον φιλοξενώ μέσα στα λόγια μου - κι όμως

ξεπερνά τα λόγια μου-

πάντα…