Μια γυναίκα που χαράχτηκε γυμνή

150.

Ολημέρα ο ήλιος και στο ψηλό καρφί

του τοίχου ένα περίεργο κάδρο

που είναι ασπρόμαυρα γραμμένο:

Μια γυναίκα που χαράχτηκε γυμνή

να την τρώνε οι χρόνοι.



Τα μαλλιά της

κάστρα που δεν ποτέ και πάρθηκαν.

Τα στήθη της

γυμνά: πολεμίστρες του αδύνατου.

Τα χέρια της

λιμενοβραχίονες

που εκτείνονται

μέσα σε μία θάλασσα παρόντος.

Οι μηροί-

βουνά που θυμίζουνε:

αν τ’ ανεβείς

θα σ’ εξάψει η έκπληξη

του ηφαιστείου:

εκεί..



Γυρίζουνε τα μάτια προς το επικίνδυνο μέλλον.



Έζησε; Ή είναι πιο φανταστική

κι από το φως που τρίβεται επάνω στον λευκό μεγάλο τοίχο

αφήνοντας ένα άρωμα του παρελθόντος;…