7.
Να θαυμάσεις ούτε και στο σοφό άστρο της αυγής κρέμεται φλύαρο κοτσύφι·
το χέρι της μέρας τρυφερό που αναμερίζει τα
σκεπάσματα·
το σπουργίτι έρχεται αμέριμνο μετά
που η μέρα ξεδιπλώνεται αιθέρια και άσπρη
επάνω απ’ τα ηφαίστεια της γης!
Ωραίος ο ήλιος!
Και η ρίγανη και το θυμάρι
και οι ορτανσίες που άναψαν
μυρίζοντας αψάδα το μεθυστικό λεμόνι..
Μαινάδα μέρα!
Οι άνθρωποι διαβουλεύονται πάνω στην κληροδοτημένη γη
αξίες που όταν παζαρεύονται
γραμμάτια θανάτου είναι. Κι οι αρχηγοί τους
κομπάζουν πάνω σ’ ένα σύμφωνο μετανιωμένο
που λαχταρά να ξεδιψάσει με φωνήεντα..
Πάντως να ξέρεις:
ότι λέμε είναι ρίζα της φθοράς·
επικυρώνουμε την πράξη του θανάτου!
Βουκουρέστι 4.4.2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου