ΒΟΥΚΟΥΡΕΣΤΙ..

Έτσι νανούρισαν την νύχτα οι αστερισμοί και έτσι
τα πουλιά ξενύχτησαν
την θύμηση που αποκοιμήθη’..

Σαν κόρη θεία που αγάπησε ο βοριάς!

Μετά οι άνθρωποι
που μες τις μέρες καλοσύνεψαν
αποταμίευσαν ψυχής
θησαυρούς πολύτιμους
μες την ωραία ζωή..

Δώρο έκανε η παπαρούνα τις αμαρτίες της
στο συναρπαστικό ξημέρωμα..
Και είδα
τον άνθρωπο
φίλο και αδελφό μου να προσεύχεται
σ’ ένα εξαίσιο φεγγάρι!

Κυλάει ο χρόνος, τίποτα δεν νοιάζεται…
Είναι το άγχος για να τον προφτάσεις…

Κι εκείνος που σφυρίζει αδιάφορος και φεύγει
σαν τραίνο από τον σταθμό που δεν προλάβαμε. Τώρα…
Που πας;
Ένα απελπισμένο κράτος τα όνειρά σου·
τις λέξεις του ποιήματός σου δεν χωρούν.
Ούτε τις ουτοπίες που θα φρόντιζες να είχες
αν ήσουν ο ονειροπόλος του μεγάλου τίποτα
που έρπει πίσω απ’ όλες σου τις φραστικές επιδιώξεις.

Βουκουρέστι 4.4.2008