Τίποτα πιο χειροπιαστό απ’ το απλούστερο:

20.

Οι μέρες δίνουν μια διορία προσμονής
Καθώς κυλούν και φεύγουν-
Όπως ο χρόνος πιο αληθινός
Λούζει την απουσία μες το ψέμα.

Σκληραίνει κι η σιωπή γύρω μου και η ώρα.
Το βράδυ πέφτει οκνό
Μ’ ένα βαρύ σκοτάδι, αινιγματικό,
Κατακαλόκαιρο που βρίθει άστρα.

Φυλαγμένο σε λόγια ποιητών,
Μαντάτο
Ιούλιο τώρα που κυριάρχησε,
Μέσα στα χέρια μου που ξετυλίγεται σαν και η σκέψη.

Τίποτα πιο χειροπιαστό απ’ το απλούστερο:

Ξέρω πως θα πεθάνω πως θα είναι
Αθώα πάνω μου η χλόη, αθώος
Ο λίθος ο υπομονετικός
Της ερημιάς·
Και το πουλί
Που ανεμπόδιστα με ποιήματα μιλάει.


11.7.2008