Να ξέρεις ότι όλη σου η περιουσία είναι Μουσική

22.

Να ξέρεις ότι όλη σου η περιουσία είναι
Μουσική
Που ανεβαίνει προς τον ουρανό
-ξανά ο Ιούλιος-
Από την παιδική σου ηλικία
Και μες τις λέξεις ξανά.

Σιγά-σιγά που εξαντλείται και η επιείκεια
Των ημερών επάνω σου.

Ο χρόνος σε κλονίζει όπως
Ο αέρας τούτη δω την καρυδιά
Που ψήλωσε και τώρα τυραννιέται μόνη
Εκεί
Και πάνω της πουλιά
Ελπίζουν σ’ ένα μέλλον πιο τραγουδιστό
Κι αντέχουν.

Τώρα πιο πολύ…
Ο αέρας ακούγεται μέσα στην μέρα
Κι είσαι
Ανυπεράσπιστος απ’ όλα.
Κυνηγάς
Χίμαιρες άλλων ουρανών,
Ελπίδες.

Κι εσύ που ήξερες να διορθώνεις μες το ύφος κάθε λέξης
Το νόημα που δυστροπούσε,
Τώρα
Πάνω στο ίδιο επιμύθιο
Σκέφτεσαι πια
Της θλίψης.

12.7.2008