Μπαίνουν λοξά μες τον αέρα δέντρα
Κι απ’ τα φυλλώματα οι μουσικές να φτάνουν
Στα μεγάλα παλάτια τ’ ουρανού.
Μετά η νύχτα…
Φρούτα μες τα τελάρα που συνέλεξε
Επιδεικτικά το καλοκαίρι.
Απειλούν με τον χυμό τους.
Μια γεύσης επανάσταση στον ουρανίσκο.
Κλειστά τα μαγαζιά- κλειστοί κι οι άνθρωποι…
Κι ένα φεγγάρι κρεμασμένο σαν φανός
Για μια πορεία προς τ’ αριστερά…
Τότε
Εϊ γιαμόλα!
3.7.2008
Απειλούν με το χυμό τους...
ΑπάντησηΔιαγραφήΙδιαίτερα όμορφο το ποίημα αυτό Στρατή.
Καλησπερα
Γειά σου Μαρία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛείπεις..
Στόλισέ μας με τις ωραίες σου εικόνες!
Τούς στίχους σου!